Τις τελευταίες μέρες με ένα πρώτο σκρολάρισμα στο TikTok έβγαιναν βιντεάκια με απειλητικά λόγια με έφηβους/ες που ήθελαν να πάρουν εκδίκηση από τα κορίτσια που χτύπησαν τη 14χρονη στην Γλυφάδα. Αν ο αλγόριθμος έβλεπε ότι σ’ ενδιαφέρει το θέμα, σου έβγαζε και άλλα βιντεάκια με απειλές προς τα κορίτσια που οργάνωσαν το λιντσάρισμα και το ξύλο του κοριτσιού.
Έβγαζε και τα δημοσιοποιημένα ηχητικά σε ομαδικές από τα κορίτσια- θύτες που έλεγαν:
«Πείτε από τώρα συλλυπητήρια στους γονείς της, γιατί θα την σκοτώσουμε». Αν πάλι πήγαινες στα σχόλια, το μίσος, η οργή, ο θυμός, ο ετοιμοπόλεμος κακοποιητικός λόγος ήταν διάχυτα. Κάποιοι δημοσιοποίησαν το τηλέφωνο και τη διεύθυνση ενός από τα κορίτσια αυτά.
«Θα σε βρούμε όπου και αν είσαι», «Για πες πώς νιώθεις που σε ψάχνει όλη η Ελλάδα;», «Ξέρουμε πού μένεις, θα έρθουμε σπίτι σου», «Θα σε κάνουμε να νιώσεις τον ίδιο πόνο με το κορίτσι που χτύπαγες στη μέση της πλατείας».
Φοβήθηκα, όχι απλά μπαίνοντας στη θέση τους ως έφηβη, ούτε ως πρώην έφηβη σε μια άλλη δεκαετία, αλλά ως ενήλικη. Φοβήθηκα σε συνέχειες. Όταν διάβασα ότι οργανώθηκε αυτό το κάλεσμα βίας ενάντια στο 14χρονο κορίτσι, όταν είδα τα βίντεο που του τραβούσαν τα μαλλιά, το τράβαγαν από τα ρούχα, του έριχναν κλωτσιές, όταν είδα ότι τα 30 άτομα που ήταν καλεσμένα στο "πάρτι" κοιτούσαν, κάπνιζαν και γέλαγαν, καταγράφοντας τις σκηνές από το κινητό τους, χωρίς ίχνος ανάγκης να σταματήσουν τα χειρότερα εκτός από έναν δημοτικό αστυνομικό.
Παράλληλα διάβαζα για ένα άλλο περιστατικό όπου δύο 17χρονοι στην Ερμιόνη επιτέθηκαν σε ένα 12χρονο και τον ξύρισαν με φαλτσέτα και ότι δύο ανήλικοι ξυλοκόπησαν στη Χαλκιδική 12χρονο χτυπώντας με γροθιές στο κεφάλι και το σώμα.
Μετά είδα και τη βεντέτα από τα σόσιαλ μίντια και έφηβους χρήστες του, που με βία θέλουν να πάρουν εκδίκηση για το 14χρονο κορίτσι, υποκινώντας άγνωστους συνομηλίκους τους να πάρουν μέρος στο ίδιο λιντσάρισμα από την αντίθετη κατεύθυνση. Να τιμωρήσουν το κορίτσι-θύτη με ξύλο, διασυρμό και bullying.
To συζήτησα με έναν γείτονα που είδα τυχαία στο δρόμο και μου είπε: «Μπράβο στα παιδιά. Καλά θα της κάνουν». Πάγωσα περισσότερο με αυτήν την ατάκα. Γιατί συνειδητοποίησα προφανώς.... το προφανές: ότι τα παιδιά αυτά είναι κρίκος μιας αλυσίδας βίας που υπάρχει στην κοινωνία. Η βιβλική φράση "οφθαλμός αντί οφθαλμού..." βρίσκει εφαρμογή στους εφήβους του 2024, όχι όμως χωρίς ρίζες. Δεν είναι αυτοφυής.
Για θυμηθείτε πόσες φορές σας έχουν πει οι γονείς σας -αυτής της άλλης γενιάς- «όποιος σε χτυπήσει, να τον χτυπήσεις και εσύ» και αυτήν νιώθατε ως ασπίδα σας στα διαλείμματα του σχολείου. Αυτή η έφη-ΒΙΑ είναι μία νέα παραφυάδα, ένα ακόμα κεφαλάκι της Λερναίας Ύδρας που λέγεται βία στην ευρύτερη κοινωνία.
«Μ' από την κόλασή μου στο φωνάζω: εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω», γράφει σ' ένα ποιήμα της η Γαλάτεια Καζαντζάκη. Ένα ποιήμα που βρίσκεται και στα σχολικά βιβλία.
Η βεντέτα με αφορμή το συμβάν στη Γλυφάδα συνεχίστηκε από την κοπέλα που έδειρε την 14χρονη: «Αν την βρούμε θα την ξαναδείρουμε», έγραψε η κοπέλα που ψάχνουν για να δείρουν εκείνοι που υπερασπίζονται το κορίτσι που έδειρε η κοπέλα που θα την ξαναδείρει. Βλέπετε το ντόμινο; Την αλυσίδα; Τον σκοτεινό κύκλο της βιαιότητας των πρωτόγονων ενστίκτων που βρίσκει την πιο "δημιουργική" εφαρμογή και έκφρασή του στην εφηβική παρόρμηση;
Συνηθίζουμε το τέρας καταβροχθίζοντας τα περιστατικά βίας σαν να είναι ποπ κορν σε κινηματογράφο. Είναι η βία των ανηλίκων, για την οποία ανησυχούμε, παίρνουμε μέτρα καταστολής και αυστηροποιούμε τα ήδη υπάρχοντα (που σημαίνει ότι ξέρουμε ότι θα συμβούν και άλλα τέτοια), ετοιμάζουμε εφηβικό panic button, τα ΜΜΕ κάνουν τηλεθέαση μιλώντας γι' αυτήν, βγαίνουν ειδικοί στα παράθυρα που τους ακούς αλλά δεν τους καταλαβαίνεις πια -«τι να μας πουν πια και αυτοί»;- συνηθίζουμε το τέρας καταβροχθίζοντας τα περιστατικά βίας σαν να είναι ποπ κορν σε κινηματογράφο.
Όλα τα σκεφτήκαμε για το φαινόμενο της βίας των ανηλίκων... Όλα, εκτός από το να πάρουμε ο καθένας μας την ευθύνη στο σπίτι του. Είτε έχει παιδιά είτε όχι. Να κοιταχτούμε στον δικό μας καθρέφτη και να πούμε το αντίθετο από αυτό που λέει η Γαλάτεια Καζαντζάκη, δηλαδή ότι είναι εικόνα μας η κοινωνία και μας μοιάζει. Και άρα το είδωλό μας αντανακλά στους πολλούς, ενήλικους μα κυρίως ανήλικους.
Πηγή: grace.gr
